Στην ομάδα των ερπητοιών συμπεριλαμβάνονται :
- Ο ιός του απλού έρπητα 1 (HSV1)
- Ο ιός του απλού έρπητα 2 (HSV2) που προκαλούν τον επιχείλιο έρπητα και τον έρπητα των γεννητικών οργάνων αντίστοιχα.
- Ο ιός της ανεμοβλογιάς (VZV)
- Ο κυτταρομεγαλοιός
- Ο ιός των Epstein-Barr που προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση.
Οι λοιμώξεις από τον ιό του απλού έρπητα μπορεί να συμβούν σε οποιοδήποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ο ιός είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός και μεταδίδεται μέσω της άμεσης επαφής με τη μολυσμένη περιοχή. Ένα άτομο απ τη στιγμή της μόλυνσης και μετά μπορεί να έχει επαναλαμβανόμενα υποτοπιάζοντα επεισόδια HSV λοίμωξης.
Ο HSV1 μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα αν και είναι πιο συχνός γύρω απ’το στόμα,στη μύτη, και στην περιοχή του προσώπου. Μια άλλη εντόπιση είναι τα δάχτυλα των χεριών,κυρίως σε άτομα νοσηλευτικού προσωπικού και οδοντιάτρους όπου ο ιός,μέσω λύσεως της συνέχειας του δέρματος,μεταδίδεται συνήθως από επαφή με τον στοματικό βλεννογόνο των πασχόντων.
Η πρωτολοίμωξη έχει πολύ βαρύτερη κλινική εικόνα απ’ότι οι υποτροπές διότι ο οργανισμός στην πρώτη προσβολή δεν έχει ακόμη δημιουργήσει αντισώματα. Ο υποτροπιάζων επιχείλιος έρπης είναι η συνηθέστερη εντόπιση υποτροπής από επανενεργοποίηση του ερπητοιού λόγω μειωμένης ανοσολογικής άμυνας του οργανισμού ή λόγω έντονης σωματικής και ψυχικής καταπόνησης.
Πρόδρομα συμπτώματα
Στα πρόδρομα συμπτώματα(πριν την εμφάνιση του ερπητικού εξανθήματος) περιλαμβάνονται ο κνησμός,το αίσθημα καύσους και /ή ο πόνος στην περιοχή που έχει μολυνθεί. Στη συνέχεια εμφανίζονται οι χαρακτηριστικές συρρέουσες φυσαλίδες σε ερυθηματώδη βάση-οι οποίες μπορεί να εξελιχθούν σε φλύκταινες που σε 3-4 ημέρες ξηραίνονται και σχηματίζεται εφελκίδα (κρούστα) που πέφτει σε 8-9 ημέρες.
Θεραπεία
- Αποφυγή άμεσης επαφής με τις πάσχουσες περιοχές για περιορισμό εξάπλωσης της νόσου.
- Η χρήση αντιικών φαρμάκων (ακυκλοβίρη-βαλακυκλοβίρη- φαμσικλοβίρη)απ το στόμα στη φάση όμως του πολλαπλασιασμού του ιού δηλαδή τις πρώτες 36-72 ώρες γιατί μετά η ουσία δεν δρα με τη ίδια απόδοση.
- Σε περιπτώσεις επιμολύνσεων θα χορηγηθούν τοπικές αλοιφές και αν η επιμόλυνση είναι εκσεσημασμένη και συνυπάρχει λεμφαδενίτις θα πρέπει να γίνει και συστηματική χορήγηση αντιβιοτικών.